:::nostress::: ...(please?)

Friday, June 11, 2004

uit de bundel IN HET PARK

Mijn hart voelt als een eindeloze woestenij:
In elke korrel zand een universum als een bel
Die miljoenen andere universa omgeeft.
Mijn hart voelt openlijk gestrekt en vrij
Met een einde dat nooit een begin heeft gekend
Met een begin zonder einde_moeiteloos:
De wereld is geen bol maar een ei
Klaar om open te breken in eindeloze werelden...
Mijn hart toeft trillend in iedere sel...
Van genot van vreugde een dageraad
Van wel tien miljoen jaren lang
Samengebald in één vuist van een zon
Die met een glimlach alle kieren openbreekt
Die op haar sloffen tintelt over water.
G_één mens die daar hoeft aan te pas
te komen nooit te arriveren nooit tè
Bewijzen wat niet verder als een pink
Hoeft te reiken_oneindige rijkdom
In niets meer dan een spasie ertussen...
Tussen twee letter_s of tussen een
Boterham. Mens zijn is een onstilbare
Honger.

shared by : de Antistresspoweet

shared by : slö